Tot vanavond busjuf!
Linus Landmesser, Raketprojectmedewerker, wou graag eens ervaren hoe het nu is om de schoolbus te nemen. Hij voegde de daad bij het woord en nam de bus van de centrale opstapplaats in Schoten naar basisschool Triolo. Dit is zijn verslag.
Vanochtend vroeg ben ik naar de centrale opstapplaats in Schoten vertrokken. Ik wil graag meerijden naar Triolo. Vroeg voor mij is niets in vergelijking met de shift van de chauffeur en de busbegeleider. Zij zijn er zoals steeds al om 06.15 uur aan begonnen.
Iets voor 8 uur komen ze 1 voor 1 aangewandeld. De 4 leerlingen die met bus 9 meerijden naar Triolo. Liam, een stoer jongetje van 4 jaar, Xavi, een kerel van 11 jaar, Elisa, druk babbelend aan haar smartphone en Martha, een flinke meid van 10 jaar.
Omdat papa en mama al vroeg beginnen werken, komt Liams opa hem 2 keer per week afzetten en weer ophalen aan de opstapplaats. Hij vertelt me dat hij heel tevreden is met de opstapplaats en de aanpak van de 'busjuf'. "De bus is er meestal op tijd, je kan hier schuilen als het regent. Mijn kleinzoon is altijd heel blij als hij de busjuf ziet." Als ik aan Liam vraag wat hij zo leuk vindt aan de busrit antwoordt hij "praten met mijn vriendinnetje en naar de bomen kijken".
Xavi woont op 100 meter van de opstapplaats. Hij komt alleen. Hij is al heel zelfstandig. Hij vindt het fijn om elke dag op dezelfde plaats naast Sam, zijn maat, te kunnen zitten. Hij vertrouwt me toe dat de chauffeur rustig rijdt, dat ze eigenlijk hun gordel niet zouden moeten omdoen maar dat het hem niet stoort dat ze hem moeten omdoen van de busjuf.
De mama van Martha is er ook. Zij is meer fan van de vroegere opstapplaats omwille van de afstand. "Die was dichterbij, maar hier is het wel veiliger, er is minder verkeer." Ze zegt dat ze nooit ongerust is dankzij de schoolbus.
Ik raak ook aan de babbel met de busjuf. Ze vertelt dat het allemaal best veel organisatie vraagt: zorgen dat iedereen veilig en wel op de bus zit en weer afstapt, aanwezigheden en onregelmatigheden registreren, de ouders bellen wanneer de bus vertraging heeft opgelopen. "Maar ik doe het allemaal met de glimlach, voor de kinderen".
Onderweg pikken we nog een aantal leerlingen op. Telkens de busdeur openzwaait worden ze met een vrolijke "goeiemorgen" door de busjuf begroet. Uiteindelijk zitten er 30 leerlingen op de bus.
Na een kwartiertje rijden komen we al aan op het heerlijk groene domein van Triolo. Veilig en wel. Dankzij Elisa, de andere energieke leerlingen én de bevlogen busjuf zijn deze 15 minuten voorbij gevlogen. Heerlijk om te horen hoe vrolijk ze "Tot vanavond, busjuf!" roepen.
